به گزارش خبرآنلاین، دوج اولین شرکتی بود که در سال ۱۹۹۱ یک پیشرانهٔ V۱۰ بنزینی را به تولید انبوه رساند. این همان پیشرانهٔ مشهور وایپر افسانه‌ای بود. علاوه بر این، دوج به اولین شرکتی تبدیل شد که از سال ۱۹۹۴ پیشرانهٔ V۱۰ را در سینهٔ پیکاپ‌ها هم قرار داد.

به نقل از پدال،‌ هرچند وایپر زودتر معرفی شد اما درواقع، توسعهٔ پیشرانهٔ V۱۰ برای پیکاپ‌های رم قبل از وایپر آغاز شده بود. این یک نیروگاه ۸ لیتری V۱۰ بلوک چدنی بود که عضوی از خانوادهٔ موتورهای مگنوم کرایسلر محسوب می‌شد و برای پیکاپ‌های رم ۲۵۰۰ و ۳۵۰۰ در کنار پیشرانهٔ دیزلی کامینز ارائه شد. این پیشرانهٔ قدرت بیشتری نسبت به نمونهٔ دیزلی تولید می‌کرد اما طبیعتاً مصرف سوخت بیشتری هم دارد. پیشرانهٔ V۱۰ مگنوم در طول دوران تولید خود بین ۳۰۰ تا ۳۱۰ اسب بخار قدرت و ۶۱۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. در طول فرایند توسعهٔ این پیشرانه، توجه تیم توسعهٔ وایپر به آن جلب شد اما چون این نیروگاه بزرگ چدنی برای استفاده در خودرویی مثل وایپر مناسب نبود، بلوک موتور توسط لامبورگینی که آن زمان در اختیار کرایسلر بود، به آلومینیومی تغییر داده شد. پیشرانه V۱۰ مگنوم در پایان سال ۲۰۰۳ از پیکاپ‌های رم کنار گذاشته شد ولی پیکاپ اسپرت رم SRT۱۰ از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ با پیشرانهٔ ۸.۳ لیتری V۱۰ آلومینیومی وایپر تولید شد.

از سوی دیگر، فورد برای اولین بار در سال ۱۹۹۷ پیشرانهٔ V۱۰ خود را با نام ترایتون معرفی کرد. این پیشرانه که تا سال ۲۰۲۱ تولید می‌شد، از خودروهای مختلفی از پیکاپ‌های سنگین گرفته تا ون‌های سری E و حتی شاسی‌بلند اکسکرشن مورداستفاده قرار گرفت. این پیشرانه عضوی از خانوادهٔ موتورهای ماژولار فورد بود و کورس پیستون و قطر سیلندر یکسانی با پیشرانهٔ کوچک‌تر ۵.۴ لیتری V۸ فورد داشت که فقط دو سیلندر به آن اضافه شده بود. این پیشرانه زمانی که در سال ۱۹۹۷ معرفی شد، با ۶.۸ لیتر حجم، ۲۷۵ اسب بخار قدرت و ۵۷۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد اما زمانی که از روی خط تولید کنار رفت، این اعداد به ۳۶۲ اسب بخار و ۶۲۴ نیوتن متر رسیده بودند.

پیشرانهٔ V۱۰ موردبحث جایگزین پیشرانهٔ ۷.۵ لیتری V۸ فورد شد که از دههٔ ۶۰ مورداستفاده قرار می‌گرفت. حتی موتورهوم‌ها و اتوبوس‌های مدرسه‌ای که بر اساس پلت‌فرم‌های فورد ساخته می‌شدند نیز از این پیشرانه بهره‌مند شدند. موتور V۱۰ ترایتون اما بعداً با پیشرانهٔ جدید ۷.۳ لیتری V۸ گودزیلا جایگزین شد که بسیار پیشرفته‌تر است و نه‌تنها قدرت بیشتری تولید می‌کند بلکه مصرف سوخت کمتری هم نسبت به موتور ۱۰ سیلندر قدیمی دارد.

بنابراین، دوران پیکاپ‌های V۱۰ سال‌ها است که به پایان رسیده است. بااین‌حال، این دو موتور V۱۰ آمریکایی آن‌طور که باید موردتوجه قرار نگرفتند. البته این نیروگاه‌های کاری قطعاً جذابیت موتورهای V۱۰ فوق‌العاده‌ای مثل چیزی که در لکسوس LFA یا پورشه کاررا GT دیدیم را نداشتند اما در تعداد بسیار بیشتری تولید شدند و در سینهٔ پیکاپ‌های غول‌پیکر سخت کار کردند. ما دل‌تنگ موتورهای V۱۰ خواهیم شد چه در سینهٔ سوپراسپرت‌ها قرار داشته باشند و چه اتوبوس‌های مدرسه.

۵۸۵۸