شکل 5. این بیمار تحت استئوتومی جانبی میکروپرفوراسیون توسط نویسنده ارشد  جراحی بینی (MC) قرار گرفت و عرض پشتی آن 2.46٪ کاهش یافت، در حالی که او فقط یک کاهش شکمی 2.05٪ داشت. او همچنین تحت مانورهایی با هدف انحراف و چرخش قرار گرفت که در این تصاویر جلویی قابل درک نیست. الف، نمای فرونتال قبل از عمل؛ ب، نمای فرونتال بعد از عمل. ج، نمای جانبی قبل از عمل. د، نمای جانبی بعد از عمل. عکس های بعد از عمل در 9 ماهگی گرفته شد.

هر دو روش منجر به باریک شدن معنی‌دار آماری عرض شکمی شدند. هیچ یک از این روش‌ها عمل بینی  تفاوت آماری معنی‌داری را در باریک کردن در مقابل دیگری نشان ندادند. علاوه بر این، هیچ یک از این روش ها منجر به باریک شدن قابل توجهی از عرض پشتی نشد.

در جراحی زیبایی بینی کاهشی، قوز پشتی برداشته می شود که باعث ایجاد سقف باز می شود که عرض پشتی را افزایش می دهد. هرم بینی را به هرم ناقص تشبیه کرده اند. همانطور که ارتفاع کلی هرم با کاهش "pl" کوتاه می شود، عرض پشتی (Wt) افزایش می یابد (شکل 1A). استئوتومی های جانبی باعث شکستگی استخوان های بینی می شود تا بتوان آنها را تغییر مکان داد و باریک کرد، یعنی سقف باز را می بندد. با توجه به کاهش برجستگی پشتی و ایجاد سقف بازتر، برداشتن قوز و بسته شدن استئوتومی متعاقب آن تصور می‌شود که عرض پشتی پس از عمل را افزایش می‌دهد. با این حال، این مطالعه نشان می دهد که بدون توجه به تکنیک، عرض پشتی پس از استئوتومی های جانبی باریک باقی می ماند. این نتایج نتایج مطالعه قبلی ما را تایید می کند (Kortbus et al 5.